سیلندرهای سلول اپی تلیال: سلول‌های اپی تلیال ریخته شده از دیواره‌ی توبول‌ها که در سیلندرهای هیالن گرفتار می‌شوند تشکیل این سیلندرها را می‌دهند.

اهمیت: در صدمه یا نکروز بافت اپی تلیال توبول‌های کلیوی به وجود می‌آید نظیر گلومرولونفریت حاد و مزمن، مصرف داروهای سمی نفروتیک، مصرف الکل اتیلیک و کلرورمرکوریک، سرب و بیسموت، آلودگی به ویروس سیتومگال یا هپاتیت.

سیلندرهای گرانولار: بر اثر دژنره شدن سیلندرهای سلولی به وجود می‌آید، در شروع تشکیل این سیلندرها گرانول‌ها بزرگ هستند امّا وقتی که توقف ادرار طولانی می‌شود به گرانول ریز و ظریف می‌شکنند. همیشه نشانگر بیماری کلیوی مهمی هستند و اغلب در بیماری‌های مزمن کلیوی و بعد از ورزش‌های سنگین دیده می‌شود.

سیلندرهای مومی: دارای انکسارنور بسیار بالایی هستند و به رنگ‌های زرد یا خاکستری یا بی‌رنگ دیده می‌شوند و دارای ظاهری هموژن یا یکنواخت هستند، این سیلندرها پهن، کوتاه و با انتهای شکسته هستند.

اهمیت: نارسایی کلیوی مزمن پیشرفته، نفروپاتی دیابتیک، هیپرتانسیون بدخیم، آمیلوئیدوز کلیوی، دفع پیوند آلوگرافت، التهاب و تخریب توبولی.

سیلندرهای چربی: این سیلندرها از قطرات چربی یا اجسام بیضوی چربی تشکیل شده‌اند.

اهمیت: در بیماری‌های دژنراتیو توبولی، سندروم نفروتیک، گلومرولواسکلروز دیابتی، نفروز لیپوئید، گلومرولونفریت مزمن، سندروم کیمل استیل- ویلسون، لوپوس و مسمومیت سمی کلیه دیده می‌شوند.